Ik was in 1945 getrouwd; mijn vrouw was Duitse. Terug in Nederland bleek dat het huwelijk niet werd erkend. Dat had verschillende gevolgen, omdat ik als "alleenstaand" werd aangemerkt. Zo kreeg ik bijvoorbeeld geen woning, want dat kreeg je niet als alleenstaande, en vooral niet in die tijd van woningnood. We hebben de eerste tijd ingewoond bij mijn ouders. De erkenning was belangrijk voor ons, omdat mijn vrouw toen Nederlandse werd. Ook kreeg ik vanaf dat moment recht op uitkering voor vrouw en kinderen.